Wim Kroon

Kunsthistoricus, tekenaar, lithograaf

Na een heel leven kunstgeschiedenis, met een hoofd overvol beelden, werd het tijd om te gaan tekenen. In de laatste jaren van de 20e eeuw naar Academie Minerva. Voor het eerste na 40 jaar serieus een potlood op papier of op lithosteen.
Beelden “naar aanschouwing” zijn een aanleiding, maar al tekenend wordt het in de werkelijkheid geziene, het toevallige, het veranderlijke in een langdurig proces gewijzigd naar een betekenis die verborgen blijft. Een Tekening als betekenisvol symbool. Gedachtig de woorden van de Duitse kunstenaar Gerhard Richter uit 1989: “ik wantrouw de realiteit niet, want daarvan weet ik immers zo goed als niets, maar wèl het beeld van de realiteit, dat onze zintuigen ons verschaffen en dat onvolmaakt is, beperkt”.
Het “ding” dat ik kies als onderwerp heeft geschiedenis, het schuift a.h.w. voorbij, verbergt zich achter het vuil van een oud venster. Kortom het suggereert een verleden over wel en wee van mensen. Vandaar het samenspel in de tekening van het zware zwart en het tere papierwit: duisternis waaruit licht ontstaat.